همه پدر و مادر ها دوست دارند فرزندانی مسؤولیت پذیر ، مهربان ، صادق و دلسوز تحویل جامعه دهند . اما آموزش این ها مثل تعلیم شنا یا فوتبال یا نواختن پیانو نیست . والدین مشتاقانه می پرسند آیا آموختن اعمال مذهبی به کودکم کمک خواهد کرد؟ خواندن مجله های معنوی و اخلاقی چطور؟ اگر کودکم را در گروه های خدمات اجتماعی بگذارم چطور؟ البته این کارها به این مقصود بسیار مفید و یاری دهنده خواهد بود . اما آنکه واقعا شخصیت کودک را می سازد، خصوصیات خود پدر و مادر است.

بهترین روش برای ذره ذره تزریق کردن این ارزش ها به کودک آن است که پدر و مادر ، خود ، الگوهای قوی و امروزی برای او باشند . عمر برای آن سپری می شود که بزرگترها ، خالق بزرگترهای دیگری باشند . والدینی که حساسیت واقعی خود را نسبت به احساسات و نیازهای کودکشان به او ثابت می کنند در واقع به او می آموزند که احساسات دیگران را بشناسد و دوستشان بدارد .

ارزش ها را نمی توان از کتاب ها و مقالات آموخت . کودکان ارزش ها را خیلی قبل تر از آن هنگام که قدرت خواندن و بحث کردن پیدا کنند می آموزند . ارزش ها ، در روابط متقابل و ساده زندگی روزمره پایه گذاری می شوند . اگر کودکتان شما و ارزش هایتان را دوست دارد و به آنها احترام می گذارد ، برای زندگی خود آنها را خواهد پذیرفت و ارزش های خود خواهد کرد.

عشق بی پایان خود را به فرزندشان نشان می دهند

نشان دادن عشق بی پایان خود به فرزندان، زیر بنای پدر و مادر خوب بودن است. خوشبختانه، این کار برای بسیاری از پدر ها و مادر ها آسان است. والدین به گونه ای آفریده شده اند که فرزندان خود را دوست بدارند. ما عشق خود را با ابراز علاقه و محبت نشان می دهیم. در آغوش کشیدن یک نوزاد، آرام کردن کودکمان با بوسیدن یا تقدیم کردن یک لبخند اطمینان بخش به نوجوانمان، راه های نامحسوسی برای گفتن این حقیقت هستند که «من دوستت دارم». ما همیشه علاقه مان را با فهمیدن آنچه کودکمان در هر مرحله از زندگی نیاز دارد نشان می دهیم و آن را برایش فراهم می کنیم. این یعنی برای کودک خردسال سرچشمه امنیت بودن و برای کودک نوپا، فراهم کردن محیطی سرشار از دلگرمی و تشویق. برای کودکانی که در سن مدرسه هستند، معلم درس های زندگی بودن و برای نوجوان، راهنمایی کردن به موقع و عاقلانه.